فاصله ی کره ی زمین از خورشید، حدود 150 میلیون کیلومتر هست. یعنی اگر سوار ماشینت بشی و بخوای با سرعتی که توی اتوبان گاز می دی، به سمت خورشید بری، رسیدنت به خورشید حدود 200 سال طول می کشه.
حالا نزدیکترین ستاره -به جز خورشید- چی؟ نزدیکترین ستاره 39,900,000,000,000 کیلومتر از ما فاصله داره. برای این که این عدد معنی پیدا کنه، همون مثال ماشین رو می زنم. اگر سوار ماشین بشیم و با سرعت 100 کیلومتر در ساعت حرکت کنیم، بیش از 45 میلیون سال طول می کشه تا برسیم بهش! تازه این نزدیکترین ستاره است.
یه اتم چه اندازه است؟
بذارین این طور بگم. اگر قرار باشه که هر ثانیه که می گذره، من به شما یک اتم طلا بدم، بعد از 100 سال چه وزنی از طلا باید بهتون بدم؟ نه! شاید بگین 100 سال کمه. خوب، اگر من به ازای هر لحظه که از اول پیدایش جهان تا به الان گذشته (حدود 14 میلیارد سال پیش تا به امروز)، به شما یک اتم طلا بدم، چه وزنی از طلا رو باید بهتون تقدیم کنم؟ ده هزار کیلو؟ کمتر. هزار کیلو؟ کمتر. صد کیلو؟ کمتر. ده کیلو؟ کمتر. یک سکه ی بهار آزادی!؟ کمتر! یک صدم یک سکه ی بهار آزادی؟ کمتر! بله. کمتر. خیلی کمتر. یک اتم اون قدر کوچک هست که طی همچین قراردادی، من کمتر از یک میلیگرم طلا باید به شما تقدیم کنم.
درک اندازه ی اتم شاید از ذهن خارج باشه. شاید اگر یک آزمایش بکنیم آسون تر باشه. یک ورقه کاغذ رو بردارین و به ضخامتش نگاه کنین. قشنگ دقت کنین که بین دو انگشتتون، چه ضخامتی داره. این اندازه تقریبا معادل یک میلیون اتم هست که کنار هم چیده شده باشن!
بله، کوجک تر از اتم هم داریم. خیلی کوچکتر...
اگر یک اتم رو به اندازه ی یک زمین فوتبال در نظر بگیریم، یک پروتون (جزء تشکیل دهنده ی اتم) به اندازه ی یک مورچه بر روی این زمین هست.
حالا فکر می کنین اگر از کره ی زمین تا دورترین ستاره ی شناخته شده، بخوایم یک ردیف پروتون بچینیم، چند تا پروتون می شه؟ خدایا. به ما انسان ها بفهمون که چه قدر نادون و ناچیزیم!
