حالاکه سال نوشده،بهارجدیدی قدم تودنیامون گذاشته،کاش میشد روحمونم روهم
نوکنیم وبهاری.آخه چقدر قلبامون رو توتوسینه های زمستونی اسیرکنیم،چراافکارمون همیشه خزونی باشه؟چراسبزوبهاری نباشه؟لبخندامون یخ زدست چرا لبخندی نزنیم به گرمی ولطافت خورشیدبهاری.بهاری بودن ونو
شدن فقط مختص 13روزنیست ،آخه وقتی این13روزتموم میشه همه منتظر عیدسال بعدمیشینن تادنیاشون رو نو کنن وهرسال میگذرد به امید سال بعد اما افسوس که...